آیا همسری که خانه را ترک می‌کند در قانون ترکیه مقصر شناخته می‌شود
آیا همسری که خانه را ترک می‌کند مقصر شناخته می‌شود؟
در ازدواج‌ها، ضروری است که همسران با هم زندگی کنند و مسئولیت‌های متقابل خود را انجام دهند. با این حال، گاهی اوقات یکی از همسران ممکن است به دلیل مشکلات تجربه شده در ازدواج، خانه را ترک کند. در این صورت، اینکه آیا همسری که خانه را ترک کرده مقصر است یا خیر و تأثیر این وضعیت بر روند طلاق مورد بحث قرار می‌گیرد. در چارچوب قانون مدنی ترکیه، اینکه آیا همسری که خانه را ترک کرده مقصر شناخته خواهد شد یا خیر، به دلیل و شرایط ترک بستگی دارد.
طبق قانون مدنی ترکیه (TMK)، “تقصیر” به مسئولیت قانونی شخص برای عدم انجام تعهدات قانونی خود یا ایجاد آسیب به شخص دیگر اشاره دارد. تقصیر زمانی رخ می‌دهد که عملی عمداً یا از روی سهل‌انگاری به شیوه‌ای مخالف قانون انجام شود و معمولاً در موارد طلاق زمانی مطرح می‌شود که یکی از طرفین تعهدات زناشویی خود را نقض کند. طرف مقصر ممکن است ملزم به پرداخت غرامت یا نفقه به طرف دیگر شود.
برای درک اهمیت اینکه آیا همسری که خانه را ترک کرده مقصر است یا خیر، ابتدا باید عناصر طلاق به دلیل ترک که در ماده 164 TMK تنظیم شده است، بررسی شود. موارد زیر در سیستم حقوقی ترکیه به عنوان ترک در نظر گرفته می‌شود:
- ترک همسر توسط یکی از همسران با قصد عدم انجام تعهدات زناشویی
- عدم بازگشت به خانه مشترک بدون دلیل موجه
- مجبور کردن همسر دیگر به ترک خانه مشترک
- جلوگیری از بازگشت همسر دیگر به خانه مشترک بدون دلیل موجه
همانطور که مشاهده می‌شود، در این ماده پیش‌شرطی وجود دارد که عدم بازگشت به خانه مشترک و جلوگیری از بازگشت به خانه مشترک باید بر اساس دلیل موجهی باشد. اگر بر اساس دلیل موجهی باشد، همسری که خانه را ترک کرده مقصر شناخته نخواهد شد. مقصر نبودن همسر به این معنی است که همسری که خانه را ترک کرده در یک پرونده طلاق که به دلیل ترک تشکیل شده، مشمول مجازات‌هایی که به دلیل طلاق رخ خواهد داد، نخواهد شد.
توجه: اگرچه کلمه “ترک” به عنوان عمل ترک خانه درک می‌شود، همسری که بدون دلیل موجه از بازگشت همسر دیگر به خانه مشترک جلوگیری می‌کند نیز به عنوان ترک کننده خانه در نظر گرفته می‌شود.
توجه: برای تشکیل پرونده طلاق به دلیل ترک، کافی نیست که همسر خانه را به شکل مقصرانه ترک کرده باشد. علاوه بر این، باید اخطاری نیز صادر شود.
مواردی که ترک خانه به عنوان تقصیر در نظر گرفته می‌شود
اینکه آیا همسری که خانه را ترک کرده مقصر شناخته می‌شود یا خیر، به این بستگی دارد که آیا ترک بر اساس دلیل معتبری است یا خیر. تحت این عنوان، مواردی که ترک خانه توسط یک همسر می‌تواند به عنوان تقصیر در نظر گرفته شود، مورد بحث قرار می‌گیرد.
ترک بدون دلیل معتبر: اگر یکی از همسران بدون دلیل موجه خانه را ترک کند، در این صورت، همسری که خانه را ترک کرده مقصر شناخته می‌شود. به عنوان مثال، اختلافات ساده خانوادگی دلیل معتبری برای ترک نیست.
جدایی طولانی مدت: اگر یکی از همسران برای مدت طولانی از خانه دور بماند و این جدایی به اتحاد زناشویی آسیب برساند، ممکن است همسری که خانه را ترک کرده مقصر شناخته شود.
امتناع از ادامه زندگی مشترک: اگر یکی از همسران از ادامه زندگی مشترک خودداری کند که منجر به ترک خانه شود، ممکن است همسری که خانه را ترک کرده مقصر شناخته شود.
ایجاد پایان زندگی مشترک: اگر همسری که خانه را ترک کرده با این اقدام به زندگی مشترک پایان دهد، می‌تواند مقصر شناخته شود.
ادعای بی‌اساس خشونت و بدرفتاری: اگر همسری که خانه را ترک کرده با ادعای خشونت یا بدرفتاری خانه را ترک کرده باشد و این ادعاها بی‌اساس ثابت شود، می‌تواند مقصر شناخته شود.
اطلاع‌رسانی ترک خانه: اگر یکی از همسران بدون اطلاع به دیگری خانه را ترک کند، این وضعیت می‌تواند به عنوان تقصیر در نظر گرفته شود.
تضعیف اتحاد زناشویی: اگر همسری که خانه را ترک کرده با این رفتار اتحاد زناشویی را تضعیف کند، در این صورت می‌تواند مقصر شناخته شود.
آسیب مادی و معنوی: اگر رفتار همسری که خانه را ترک کرده باعث آسیب مادی و معنوی به همسر دیگر شود، می‌تواند مقصر شناخته شود.
موقعیت‌هایی که ترک خانه تقصیر محسوب نمی‌شود
ترک خانه توسط یکی از زوجین همیشه به عنوان تقصیر در نظر گرفته نمی‌شود. به خصوص در مواردی مانند خشونت، تهدید یا زمانی که زندگی مشترک غیرقابل تحمل می‌شود، همسری که خانه را ترک کرده ممکن است توجیه شود. در این بخش، موقعیت‌هایی که ترک خانه تقصیر محسوب نمی‌شود بررسی می‌شود.
خشونت و تهدید: اگر یکی از زوجین مورد خشونت فیزیکی یا روانی از طرف همسر دیگر قرار گرفته و به این دلیل مجبور به ترک خانه شده باشد، همسری که خانه را ترک کرده مقصر شناخته نمی‌شود.
اخراج از خانه: اگر یکی از زوجین توسط همسر دیگر از خانه اخراج شده یا ماندن در خانه برای او غیرممکن شده باشد، در این صورت همسری که خانه را ترک کرده توجیه شده و مقصر شناخته نمی‌شود.
غیرقابل تحمل شدن زندگی مشترک: اگر یکی از زوجین به دلیل رفتار همسر دیگر که زندگی مشترک را غیرقابل تحمل کرده خانه را ترک کند، این وضعیت به این معنی است که همسری که خانه را ترک کرده مقصر نیست.
ضرورت‌های مادی و معنوی: اگر یکی از زوجین تحت فشار شدید مادی یا معنوی قرار گرفته و به این دلیل مجبور به ترک خانه شده باشد، این وضعیت نمی‌تواند تقصیر محسوب شود.
ترک با رضایت همسر: اگر یکی از زوجین با رضایت همسر دیگر خانه را ترک کرده باشد، در این صورت امکان مقصر شناخته شدن همسری که خانه را ترک کرده وجود ندارد.
دلایل پزشکی: اگر یکی از زوجین به دلیل مشکلات سلامتی مجبور به ترک خانه شده باشد، این وضعیت نمی‌تواند تقصیر محسوب شود.
ترک برای امنیت فرزندان: اگر یکی از زوجین برای تضمین امنیت فرزندان خانه را ترک کرده باشد، در این صورت مقصر شناخته نمی‌شود.
رفتار ناعادلانه همسر: اگر یکی از زوجین به دلیل رفتار ناعادلانه و غیرقانونی همسر دیگر مجبور به ترک خانه شده باشد، در این صورت همسری که خانه را ترک کرده مقصر شناخته نمی‌شود.
وخامت شرایط زندگی در خانه مشترک: اگر یکی از زوجین به دلیل وخامت شرایط زندگی در خانه مشترک مجبور به ترک خانه شده باشد، این وضعیت نمی‌تواند تقصیر محسوب شود.
پیامدهای قانونی مقصر شناخته شدن همسری که خانه را ترک کرده
مقصر شناخته شدن همسری که خانه را ترک کرده می‌تواند به پیامدهای قانونی مختلفی در روند طلاق منجر شود. در این بخش، پیامدهای قانونی مانند حضانت، نفقه، تقسیم اموال و غرامت به تفصیل بیان می‌شود.
حقوق حضانت: در صورتی که همسری که خانه را ترک کرده مقصر شناخته شود، حضانت فرزندان معمولاً به همسر دیگر داده می‌شود. دادگاه این تصمیم را با در نظر گرفتن منافع کودک می‌گیرد.
تعهد به پرداخت نفقه: همسری که مقصر شناخته شده ممکن است مجبور به پرداخت نفقه به همسر دیگر شود. این نفقه بر اساس میزان تقصیر همسری که خانه را ترک کرده و وضعیت اقتصادی همسر دیگر تعیین می‌شود.
از دست دادن حقوق در تقسیم اموال: در صورتی که همسری که خانه را ترک کرده مقصر شناخته شود، این وضعیت در هنگام تقسیم اموال در نظر گرفته می‌شود و سهم همسری که خانه را ترک کرده ممکن است کاهش یابد. این به عنوان یک عامل مهم در تسویه رژیم اموال برجسته می‌شود.
غرامت مادی و معنوی: همسر مقصر ممکن است ملزم به پرداخت غرامت مادی و معنوی به همسر دیگر شود. این غرامت با هدف جبران خسارت تجربه شده در طول روند طلاق است.
استفاده از خانه خانوادگی: در صورتی که همسری که خانه را ترک کرده مقصر شناخته شود، دادگاه ممکن است تصمیم بگیرد خانه خانوادگی را به همسر دیگر اختصاص دهد. این یک روش معتبر به خصوص برای همسری است که حضانت فرزندان را به دست می‌آورد.
حق برقراری رابطه با فرزندان: حق همسر مقصری که حضانت را به دست نمی‌آورد برای برقراری رابطه با فرزندان ممکن است محدود شود یا تصمیم به ملاقات تحت نظارت گرفته شود. دادگاه می‌تواند چنین اقداماتی را برای حفاظت از سلامت روانی و جسمی کودک انجام دهد.
شواهد برای اثبات اینکه آیا همسری که خانه را ترک کرده مقصر شناخته خواهد شد
در پرونده‌های طلاق، تعیین اینکه آیا همسری که خانه را ترک کرده مقصر شناخته خواهد شد با شواهد ارائه شده امکان‌پذیر است. دادگاه با در نظر گرفتن شواهد پشتیبانی کننده ادعاهای طرفین تصمیم‌گیری می‌کند. در زیر فهرستی از شواهد مختلف که می‌تواند در چنین موقعیت‌هایی استفاده شود آمده است:
اظهارات شاهدان: شهادت‌های اعضای خانواده، همسایگان یا دوستان نزدیک در مورد دلیل ترک خانه توسط همسر به عنوان شواهد مهم در دادگاه پذیرفته می‌شود.
سوابق تلفن و پیام: سوابق ارتباطی بین زوجین می‌تواند برای روشن کردن دلیل و روند ترک استفاده شود. این سوابق می‌تواند توضیحات ارائه شده توسط همسر هنگام ترک خانه را پشتیبانی کند.
گزارش‌های خشونت فیزیکی و روانی: اگر ترک بر اساس دلایلی مانند خشونت یا تهدید باشد، گزارش‌های پزشکی، گزارش‌های پلیس یا شکایات دادستانی که این وضعیت را مستند می‌کنند می‌توانند به عنوان شواهد مهم ارائه شوند.
سوابق پلیس و دادستانی: هرگونه مراجعه قبلی به پلیس یا سابقه دادستانی که در مورد ترک خانه توسط همسر انجام شده باشد می‌تواند برای اثبات واقعه ترک و دلایل آن استفاده شود.
سوابق بیمارستانی: در صورتی که یکی از زوجین ادعا کند به دلیل مشکلات سلامتی خانه را ترک کرده است، سوابق بیمارستانی و گزارش‌های پزشکی که این ادعا را پشتیبانی می‌کنند می‌توانند به عنوان شواهد ارائه شوند.
گزارش‌های روانشناس و مشاور خانواده: گزارش‌های روانشناس یا مشاور خانواده در مورد حمایت حرفه‌ای دریافت شده توسط زوجین در طول فرآیند ازدواج می‌تواند در درک دلیل ترک کمک کند.
بررسی تصمیم شعبه مدنی دیوان عالی در مورد اینکه آیا همسر مقصر است
دیوان عالی شعبه دوم مدنی پرونده: 2022/11473 – تصمیم: 2023/2275 – تاریخ: 09.05.2023
این تصمیم بر عنصر “تقصیر” در یک پرونده طلاق که به دلیل ترک تشکیل شده است تمرکز دارد.
1- ادعاهای مرد خواهان: مرد خواهان ادعا کرد که زن خوانده باعث شده است که اساس اتحاد زناشویی متزلزل شود زیرا در دوره‌ای که او تحت درمان سرطان بود، زن خوانده از او فاصله گرفت، خانه را ترک کرد و بازنگشت.
2 – تصمیمات دادگاه بدوی: دادگاه بدوی اعلام کرد که تقصیر زن خوانده نمی‌تواند ثابت شود و خواهان برخلاف اصل وفاداری عمل کرده است، خواهان را کاملاً مقصر دانست و تصمیم به رد دعوا گرفت.
3 – تصمیم دادگاه تجدیدنظر منطقه‌ای: دادگاه تجدیدنظر منطقه‌ای تصمیم دادگاه بدوی را نقض کرد و اعلام کرد که خوانده خانه را ترک کرده و علی‌رغم اصرار خواهان بازنگشته است، زن را کاملاً مقصر دانست. بنابراین، درخواست تجدیدنظر مرد خواهان پذیرفته شد و تصمیم به طلاق گرفته شد.
4 – تصمیم دیوان عالی: دیوان عالی تأکید کرد که تقصیر نمی‌تواند به زن خوانده نسبت داده شود زیرا هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد زن خوانده بدون دلیل موجه خانه را ترک کرده است. علاوه بر این، اعلام کرد که برای صدور حکم طلاق، باید ثابت شود که خوانده حداقل کمی مقصر است، اما چنین تقصیری نمی‌تواند ثابت شود.
در نتیجه، دیوان عالی تصمیم گرفت که دادگاه تجدیدنظر منطقه‌ای در تعیین تقصیر اشتباه کرده است و پرونده طلاق مرد خواهان باید رد شود. در این پرونده، نتیجه‌گیری شد که زن خوانده بی‌تقصیر است و خواسته‌های خواهان باید رد شود.
در پرونده‌های طلاق در ترکیه، اینکه آیا همسری که خانه را ترک کرده مقصر شناخته خواهد شد در هر پرونده مشخص به طور جداگانه ارزیابی می‌شود. پیامدهای قانونی با در نظر گرفتن اینکه همسری که خانه را ترک کرده تحت چه شرایطی ترک کرده و تأثیر این وضعیت بر اتحاد زناشویی ایجاد می‌شود. بنابراین، دریافت حمایت از یک وکیل متخصص در طول فرآیند طلاق بسیار مهم است.
برای کمک یا مشاوره بیشتر در این زمینه، می‌توانید با ما تماس بگیرید.
آیا همسری که خانه را ترک می‌کند در قانون ترکیه مقصر شناخته می‌شود
