شرایط و استثنائات معافیت از حق انتفاع در پرونده‌های پرداخت عادلانه در ترکیه

ادعای اجرت‌المثل و استثنائات محرومیت از استفاده

در حوزه حقوق اشیا، مفاهیم و اصول قانونی مختلفی وجود دارد که مالکیت اموال و حقوق و مسئولیت‌های افراد و نهادها را تنظیم می‌کند. این مقاله شامل توضیحاتی در مورد مؤسسه محرومیت از استفاده که به عنوان یک پیش‌شرط برای درخواست خسارت اجرت‌المثل در زمینه حقوق اشیا شناخته می‌شود، و ما در مقاله خود به درک این مفاهیم و نتایج عملی آن‌ها در چارچوب قانونی خواهیم پرداخت.

اجرت‌المثل چیست؟

اجرت‌المثل یک اصطلاح قانونی است که به معنای خسارتی است که مالک قانونی می‌تواند از تصرف‌کننده بد نیت مطالبه کند. این مفهوم در شرایطی که فرد یا نهادی به طور غیرقانونی از ملک دیگری استفاده می‌کند یا آن را اشغال می‌کند، کاربرد دارد. اجرت‌المثل به طور کلی به منظور جبران خسارت‌های اقتصادی ناشی از تصرف غیرقانونی و به عنوان حداقل اجاره و حداکثر از دست رفتن درآمد عمل می‌کند. فردی که ملک دیگری را به صورت بد نیت و غیرقانونی اشغال می‌کند، موظف به جبران تمامی خسارت‌ها و زیان‌ها ناشی از این تصرف غیرقانونی است. هدف از جبران خسارت‌های اشغال، پرداختن به موانعی است که مانع از افزایش پتانسیل درآمد ملک به دلیل استفاده غیرمجاز شده است. این موانع می‌توانند از حداقل ارزش اجاره تا حداکثر کل از دست رفتن درآمد تغییر کنند. هدف از اعطای این خسارت، بازگرداندن وضعیت مالی مالک ملک به حالتی است که اگر تصرف غیرقانونی رخ نداده بود، باید می‌بود.

حسن نیت و سوء نیت دو عامل بسیار مهم در تعیین حقوق و تکالیف طرفین در اختلافات مالکیت هستند. مرز بین این دو مفهوم، آگاهی از ناحق بودن تصرف یا آگاهی داشتن در صورت رعایت دقت و مراقبت لازم است. فردی که در طول دوره تصرف از ناحق بودن آن بی‌اطلاع باشد یا با وجود رعایت دقت لازم نمی‌توانسته به این موضوع پی ببرد، به عنوان تصرف‌کننده حسن نیت محسوب می‌شود. بنابراین، تصرف‌کننده حسن نیت موظف به پرداخت اجرت‌المثل نیست. در مقابل، تصرف‌کننده بد نیت کسی است که از ناحق بودن تصرف خود آگاه است یا در صورت رعایت دقت و مراقبت لازم می‌توانسته به آن پی ببرد. چنین فردی حق تصرف ندارد و باید در زمان آگاهی از ناحق بودن تصرف، ملک را به مالک قانونی به همراه تمامی سودها یا زیان‌های ناشی از تصرف غیرقانونی بازگرداند.

برای حکم دادن به اجرت‌المثل، باید اثبات شود که مالک بد نیت بوده و تصرف بدون دلیل موجه انجام شده است. در شرایط خاص مانند استفاده قانونی از ملک یا اجازه مالک در استفاده از آن، تصرف بد نیت محسوب نمی‌شود.

محرومیت از استفاده چیست؟

بر اساس رویه قضایی دیوان عالی، شریکی که نمی‌تواند از ملک مشترک استفاده کند، می‌تواند از شریک یا شرکای دیگر که مانع استفاده او شده‌اند، جلوگیری از تعرض به سهم خود و اجرت‌المثل را درخواست کند. در مالکیت شریکی نیز یکی از شرکا می‌تواند بدون موافقت سایر شرکا یا تعیین نماینده‌ای برای شرکت ارثی، علیه شرکای دیگر که مانع استفاده او از ملک مشترک شده‌اند، ادعای اجرت‌المثل کند. با این حال، اگر شریک به طور مسالمت‌آمیز از بخشی از سهم خود استفاده کند، ادعای اجرت‌المثل او پذیرفته نمی‌شود.

به عنوان یک قاعده، شرکا تا زمانی که از استفاده یکدیگر جلوگیری نکنند، نمی‌توانند از یکدیگر اجرت‌المثل مطالبه کنند. تحقق شرط محرومیت از استفاده، به اطلاع قبلی شریک درخواست‌کننده از قصد استفاده از ملک یا درآمد آن به شریک مخالف بستگی دارد. این اطلاعیه به عنوان یک پیش‌شرط مهم در شروع ادعاهای خسارت در اختلافات مالکیت مشترک عمل می‌کند.

در مالکیت مشترک، به غیر از حق مطالبه سهم عین یا نقدی از محصولات طبیعی و حقوقی، هر شریک مجاز به استفاده عملی از ملک است. با این حال، این حق تا زمانی که به حق استفاده سایر شرکا تجاوز نکند، محدود می‌شود. بنابراین، تا زمانی که یک شریک مانع استفاده شرکای دیگر نشود، نمی‌توان از او اجرت‌المثل مطالبه کرد.

در نهایت، اختلافات در مالکیت مشترک عمدتاً شامل جلوگیری از استفاده قانونی از ملک و مطالبه خسارت توسط سایر شرکا می‌شود. به عنوان یک قاعده کلی، شرکا تا زمانی که اطلاعیه محرومیت از استفاده را نداده‌اند، نمی‌توانند از یکدیگر خسارت مطالبه کنند. تحقق شرط محرومیت از استفاده بستگی به اطلاع قبلی شریک درخواست‌کننده از قصد استفاده از ملک یا درآمد آن به شریک مخالف دارد.

چگونه محرومیت از استفاده انجام می‌شود؟

واضح است که محدود کردن استفاده از ملکی که موضوع مالکیت مشترک است، نیاز به اطلاع به شریک مالک مشترک دارد. به طور معمول، این با ارسال یک نامه هشدار / اخطاریه قابل انجام است، اما درخواست حق استفاده نیازی به فرمالیته خاصی ندارد. همچنین نیازی به موانع عملی یا جلوگیری از استفاده نیست. در نتیجه، نیازی به اعمال زور، توقیف بخشی از ملک یا جلوگیری آشکار از استفاده شریک مخالف نیست. بر اساس نظر دیوان عالی، روش اثبات تنها به نامه اخطاریه محدود نمی‌شود. ادعای تحقق شرط محرومیت از استفاده می‌تواند با انواع شواهد مانند سوگند، شهادت شاهد و سایر اشکال شواهد اثبات شود. مطابق با رویه موجود، تمامی شواهد ارائه شده توسط طرف‌های مربوطه در ابتدا جمع‌آوری شده و بررسی می‌شود تا مشخص شود که آیا محدودیت‌های استفاده برآورده شده است و در صورت برآورده شدن، چه زمانی آغاز شده است. سپس باید مواردی مانند مدت تصرف ناحق و محاسبه خسارت مورد بررسی قرار گیرد.

در نتیجه، شرط محرومیت از استفاده یک عنصر حیاتی در اختلافات مالکیت مشترک است و نقش مهمی در تعیین حقوق و تکالیف طرف‌های مربوطه ایفا می‌کند. این شرط شرایطی را تنظیم می‌کند که تحت آن منافع شرکا می‌توانند از یکدیگر خسارت مطالبه کنند و عدالت و انصاف را در این موارد حفظ می‌کند. در طول این مقاله، پیچیدگی‌های پیرامون شرط محرومیت از استفاده را بررسی کرده‌ایم و نه تنها به اهمیت آن در حقوق مالکیت بلکه به استثنائات مختلفی که ممکن است اعمال شوند نیز اشاره کرده‌ایم. این استثنائات نشان می‌دهند که درک جامع از چارچوب‌های قانونی موجود ضروری است زیرا می‌توانند به طور قابل توجهی بر نتایج اختلافات مالکیت تأثیر بگذارند. در پرتو این بحث‌ها، مشخص است که محرومیت از استفاده یکی از جنبه‌های مهم حقوق اشیا است که نیازمند بررسی دقیق است. با درک کامل این وضعیت و پیچیدگی‌های مختلف آن، می‌توانیم در مناظر قانونی اختلافات مالکیت بهتر پیشرفت کنیم و به دستیابی به راه‌حل‌های عادلانه برای تمامی طرف‌های مربوطه کمک کنیم.

استثنائات شرط محرومیت از استفاده

در حوزه حقوق مالکیت، به ویژه در مورد مالکیت مشترک، محرومیت از استفاده نقش مهمی در تعیین ادعاهای خسارت ایفا می‌کند. با این حال، لازم است که به وجود استثنائات خاصی از این ماده توجه شود. شرایطی که نیازی به محرومیت از استفاده ندارند به شرح زیر است:

ملک موضوع دعوی مال عمومی باشد.

ملکی که اجرت‌المثل آن درخواست شده باغ، باغچه یا اماکن دیگری باشد که محصولات طبیعی می‌دهد یا مکان‌های تجاری و مسکونی که به اجاره داده می‌شوند.

شریکی که ملک مشترک را اشغال کرده ادعای مالکیت کامل آن ملک را داشته و شراکت سایرین را انکار کند.

توافق استفاده بین شرکا که در نتیجه آن مشخص شده باشد که هر شریک از کدام بخش از ملک مشترک استفاده خواهد کرد.

در صورتی که قبلاً ادعاهای جلوگیری از تعرض، تقسیم مالکیت، اجرت‌المثل و موارد مشابه یا اجرای قانون علیه سایر شرکا توسط شریک درخواست‌کننده مطرح شده باشد.

محصولات خودبه‌خودی مانند علف چیده شده، فندق جمع‌آوری شده، چای یا تجارت‌های ایجاد شده توسط مورث یا تجارت‌هایی که به طور مستقل درآمدزا هستند.

در صورتی که توافق استفاده بین شرکا منجر به مشخص شدن استفاده از ملک یا بخش‌های خاصی توسط هر شریک شود، ادعاهای جلوگیری از تعرض، تقسیم مالکیت، اجرت‌المثل و موارد مشابه توسط شریک درخواست‌کننده علیه شریک مخالف.

برای کمک یا مشاوره بیشتر در این زمینه، لطفاً با ما تماس بگیرید