دعوی مطالبات نامشخص در حقوق ترکیه
دعوای مطالبات نامشخص در چارچوب قانون آیین دادرسی مدنی ترکیه (HMK)، در مواردی که طلبکار نتواند مبلغ یا ارزش طلب خود را به طور دقیق و کامل در تاریخ طرح دعوی تعیین کند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دعوی که در ماده 107 HMK تنظیم شده است، به طلبکار امکان می‌دهد تا با تعیین حداقل مبلغ یا ارزش و ذکر رابطه حقوقی، دعوی را طرح کند. این نوع دعوی که به ویژه در موارد مطالبات کارگری، محاسبات نیازمند دانش فنی یا اسناد سخت دسترس استفاده می‌شود، از نظر حق دادرسی عادلانه و آزادی جستجوی حقوق اهمیت زیادی دارد. برای طرح دعوی مطالبات نامشخص باید شرایط خاصی وجود داشته باشد. در این نوشته، شرایطی که می‌توان دعوی مطالبات نامشخص را طرح کرد، تفاوت آن با دعوای جزئی و فرآیندهای افزایش مطالبات و اصلاح بررسی خواهند شد.
شرایط دعوای مطالبات نامشخص
- عدم امکان یا انتظار تعیین نتیجه تقاضا: بر اساس ماده 107 HMK، در مواردی که تعیین مقدار یا ارزش طلب غیرممکن است، می‌توان دعوی مطالبات نامشخص را طرح کرد. دیوان عالی نیز این وضعیت را تأیید می‌کند. برای مثال، در مواردی که به محاسبات نیازمند دانش فنی نیاز است، از طلبکار انتظار نمی‌رود که نظر کارشناس را دریافت کند.
- ذکر حداقل یک مبلغ یا ارزش: باید حداقل مبلغ معینی برای نتیجه تقاضا ذکر شود. در عمل، معمولاً برای پرداخت عوارض کم، نتیجه تقاضای موقت به صورت کم نشان داده می‌شود. اما حداقل مبلغ باید کمترین مبلغی باشد که طلبکار در زمان طرح دعوی می‌تواند تعیین کند.
- ذکر وقایعی که رابطه حقوقی را بیان می‌کنند: در دعوی مطالبات نامشخص، باید تمامی وقایعی که دعوی بر آنها استوار است به صورت کامل و دقیق بیان شوند. نتیجه تقاضا می‌تواند در مرحله دادرسی تغییر کند.
مواردی که می‌توان دعوی مطالبات نامشخص را طرح کرد
دعوی مطالبات نامشخص در دعاوی کارگری معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرد. در مواردی که تعیین طلب ممکن نیست، مانند مطالبات کارگری یا تقاضای جبران خسارت معنوی، می‌توان دعوی مطالبات نامشخص را طرح کرد.
تفاوت‌های دعوی جزئی و دعوی مطالبات نامشخص
دعوی جزئی درخواست مقدار مشخصی است. در دعوی مطالبات نامشخص، ارزش دعوی موقت است و تمامی طلبات تعیین شده در طول دادرسی حکم صادر می‌شود. در دعوی مطالبات نامشخص، مدت زمان مرور برای تمامی طلب قطع می‌شود، در حالی که در دعوی جزئی فقط برای مقدار تقاضا شده قطع می‌شود. شروع بهره نیز در دعوی مطالبات نامشخص از تاریخ دعوی آغاز می‌شود.
افزایش تقاضا و اصلاح
در دعوی مطالبات نامشخص افزایش تقاضا، در دعوی جزئی اصلاح مورد بحث است. افزایش تقاضا حتی پس از مرحله تحقیق نیز می‌تواند انجام شود.
شرایط دعوی مطالبات نامشخص
مواردی که می‌توان دعوی مطالبات نامشخص را طرح کرد
قانون و رویه‌های دیوان عالی مواردی که می‌توان دعوی مطالبات نامشخص را طرح کرد به وضوح ذکر نکرده‌اند. شرایط هر مورد باید بررسی شود. برای مثال، در دعاوی حقوق کار، مطالبات نمی‌توانند به طور مشخص یا نامشخص تعریف شوند. با تأمین شرایط، در دعاوی حقوق کار نیز می‌توان دعوی مطالبات نامشخص را طرح کرد.
ویژگی‌های دعوی مطالبات نامشخص
در دعاوی کار، دعوی مطالبات نامشخص معمولاً دیده می‌شود. مفاهیمی مانند دستمزد ناخالص که در محاسبه مطالبات کارگری استفاده می‌شوند، اغلب به صورت دقیق شناخته نمی‌شوند. در صورتی که اطلاعات و اسناد مربوط به مطالبات دسترس‌پذیر نباشند، می‌توان دعوی مطالبات نامشخص را طرح کرد. دیوان عالی عدم دسترسی به اطلاعات و اسناد مورد نیاز برای تعیین مقدار طلب را به عنوان دلیل کافی برای طرح دعوی مطالبات نامشخص می‌داند.
دعاوی جبران خسارت معنوی
بحث در مورد اینکه آیا دعاوی جبران خسارت معنوی می‌تواند موضوع دعوی مطالبات نامشخص باشد یا نه وجود دارد. هیئت عمومی دیوان عالی اشاره می‌کند که جبران خسارت معنوی نوعی جبران است که برای جبران کاهشی در ارزش شخصیت آسیب دیده پیش‌بینی شده است. برخی دیدگاه‌ها معتقدند که مقدار طلب جبران خسارت معنوی قابل تعیین است و بنابراین نمی‌تواند به عنوان دعوی مطالبات نامشخص طرح شود، در حالی که دیدگاه‌های دیگر معتقدند که در تعیین خسارت معنوی از معیارهای ذهنی استفاده می‌شود و می‌توان آن را موضوع دعوی مطالبات نامشخص قرار داد.
معاملاتی با قصد فریب ارث‌بران
معاملاتی با قصد فریب ارث‌بران، زمانی که وارث‌دهنده به قصد محروم کردن وارث خود از حق ارث، ملک خود را به صورت واقعی هدیه می‌دهد اما آن را در دفترخانه به عنوان فروش یا قرارداد نگهداری تا پایان عمر نشان می‌دهد، مطرح می‌شود. بر اساس رویه‌های دیوان عالی، در این نوع دعاوی به دلیل عدم امکان تعیین دقیق ارزش ملک، می‌توان دعوی مطالبات نامشخص را طرح کرد.
تفاوت‌های دعوی جزئی و دعوی مطالبات نامشخص
تعریف دعوی جزئی
دعوی جزئی درخواست مقدار معینی از طلب یا حق ناشی از همان رابطه حقوقی است. بر اساس ماده 109 HMK، اگر مقدار موضوع تقاضا بین طرفین مورد بحث نباشد یا به وضوح مشخص باشد، نمی‌توان دعوی جزئی طرح کرد. توضیحات طلبکار در لایحه دعوی کافی است که نشان دهد که طلب بیش از مقدار درخواست شده است.
مقایسه دعوی جزئی و دعوی مطالبات نامشخص
در دعوی مطالبات نامشخص، ارزش دعوی موقت است و تمامی طلبات تعیین شده در طول دادرسی حکم صادر می‌شود. در دعوی جزئی، ارزش دعوی باید در زمان طرح دعوی مشخص باشد. از نظر مدت زمان مرور و تقاضای بهره، دعوی مطالبات نامشخص مزایای بیشتری دارد. در دعوی مطالبات نامشخص، مدت زمان مرور برای تمامی طلب قطع می‌شود، در حالی که در دعوی جزئی فقط برای مقدار تقاضا شده قطع می‌شود. شروع بهره نیز در دعوی مطالبات نامشخص از تاریخ دعوی آغاز می‌شود.
رویه‌های دیوان عالی
دیوان عالی تفاوت‌های بین دعوی مطالبات نامشخص و دعوی جزئی را به وضوح بیان کرده است. دعوی مطالبات نامشخص در مواردی که تعیین مقدار طلب به صورت عینی غیرممکن است، می‌تواند طرح شود. برای مطالبات معین می‌توان دعوی جزئی طرح کرد.
افزایش تقاضا و اصلاح
در دعوی مطالبات نامشخص افزایش تقاضا، در دعوی جزئی اصلاح مطرح است. اصلاح می‌تواند تا پایان مرحله تحقیق انجام شود، در حالی که افزایش تقاضا حتی پس از تکمیل مرحله تحقیق نیز ممکن است. رویه‌های دیوان عالی تفاوت بین اصلاح و افزایش تقاضا را برجسته می‌کنند.
رویه‌های دیوان عالی
دیوان عالی 8. دایره حقوقی اشاره کرده است که درخواست طلبکار برای افزایش مطالبه در دعوی مطالبات نامشخص دارای ماهیت اصلاح نیست. در دعوی مطالبات نامشخص، با تکمیل پرداخت ناقص هزینه‌ها، ارزش دعوی تعیین می‌شود.
نتیجه‌گیری
دعوی مطالبات نامشخص به طلبکار امکان می‌دهد تا در مواردی که تعیین مقدار طلب غیرممکن است، با ذکر رابطه حقوقی دعوی را طرح کند. بر اساس ماده 107 HMK، طلبکار می‌تواند بدون نیاز به رضایت طرف مقابل و بدون نقض ممنوعیت گسترش ادعا، نتیجه تقاضای خود را افزایش دهد. دیوان عالی به ویژه در مورد مطالبات اخراج و اخطار معتقد است که نمی‌توان آنها را موضوع دعوی مطالبات نامشخص قرار داد.
برای کمک یا مشاوره بیشتر در این زمینه، لطفاً با ما تماس بگیرید
دعوی مطالبات نامشخص در حقوق ترکیه